Wczoraj 28 lipca na cmentarzu Rakowickim w Krakowie została pochowana Stanisława Svava Bogatyńska – pisarka i poetka urodzona w Mszanie Dolnej. Od 1979 roku przebywała za granicą w Islandii i w Stanach Zjednoczonych, gdzie zmarła.
Stanisława (“Stasia”) z Holzerów Bogatyńska urodziła się dnia 7 stycznia 1919 roku w Mszanie Dolnej jako najmłodsza córka z sześciorga dzieci Henryka Holzera (1879-1924) i Anny Lipień (1878-1939), wdowa po Marianie Bogatyńskim, matka Haliny i Witolda, babcia Svavy Marii, Gudmundura Pawła, Anny i Urszuli, prababcia dla sześciorga prawnuków.
Stasia wychowana w Rzeszowie, rozpoczęła studia w Akademii Handlu Zagranicznego we Lwowie przerwane wybuchem II Wojny Światowej w roku 1939 oraz okupacją hitlerowską aż do roku 1945. Studia ukończyła po wojnie w Krakowie uzyskała dyplom magistra ekonomii i pracowała aż do emerytury jako inspektor w Banku Inwestycyjnym. W roku 1979 wyjechała do córki Haliny i przebywała w Islandii przez 10 lat. Następnie przeniosła się na stałe wraz z córką i jej dziećmi do USA gdzie mieszkała w Kalifornii aż do śmierci (5 listopada 2016 roku). Stasia mimo, że oddalona od kraju ojczystego utrzymywała bliski kontakt z rodziną, przyjaciółmi i znajomymi poprzez częste rozmowy telefoniczne, liczną korespondencję, nieustanne modlitwy i coroczne przyjazdy do ukochanej Mszany.
Stasia miała silną osobowość była kobietą zdecydowaną, wierzącą, że należy walczyć o siebie i innych, dążyć odważnie do celu, wierzyć w siebie i zaufać Bogu. Równocześnie była osobą o głębokiej wrażliwości i subtelnej duszy, kochała życie i podziwiała naturę, odczuwając w niej obecność Boga Stwórcy Świata. Z wiekiem stała się głęboko religijna i przez stałe modlitwy nawiązała kontakt z Bogiem i uzyskała łaskę głębokiej wiary, bliskości i ufności w Boga. W wieku lat 71 lat w dniu Zesłania Ducha Świętego (dnia 15 maja 1990 roku) doświadczyła łaski daru pisania. Wydała 9 książek w języku polskim i w języku angielskim “Paths of life”. Jej pisarstwo jest przepełnione głębokim odczuwaniem wartości duchowych w życiu człowieka z jego nierozerwalną więzią z Bogiem i naturą. W roku 2009 została odznaczona Medalem Państwowej Komisji Edukacji Narodowej oraz uzyskała dyplom nagrody specjalnej na VII Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim im. Ks. kan. Józefa Jamroza.
Bardzo rodzinna czynnie zaangażowana do końca uczestniczyła w życiu rodzinnym i przyjaciół, dzieląc się filozofią optymizmu, zrozumieniem i pocieszeniem dla wielu zwłaszcza tych, którzy byli w potrzebie. Pomogła wielu znajomym “wyciągając ich z dołków depresji”, wskazywała drogi do celu i dawała nadzieję tym którym “grunt się walił pod nogami”. Wielu z Jej przyjaciół zwracało się o pocieszenie z prośbą o modlitwę wierząc w jej skuteczność. Stasia była przykładem i inspiracją dla wielu oraz pozostanie żyjącą w naszych sercach i pamięci na zawsze. Niech Bóg Wszechmogący czuwa nad Jej duszą
