Prof. dr hab. Marian Bukowiec wygłosił wykład w Bibliotece Publicznej w Nowym Rybiu. Tematem prelekcji była rola sportu i turystyki w życiu Jana Pawła II.
– Karol Wojtyła kochał wszelką aktywność fizyczną. Wędrówki górskie, jazda na nartach, spływy kajakowe i piłka nożna, to jedne z Jego najbardziej ulubionych sportów. Pisał: „Sport ujawnia bowiem nie tylko możliwości fizyczne człowieka, ale i zdolności intelektualne i duchowe. Ma nie tylko siłę fizyczną i wydolność mięśni, ale ma także duszę i dlatego musi w pełni okazywać swe oblicze”. Młody kapłan Wojtyła, dawał świadectwo, że sport nie tylko hartuje ducha, ale przede wszystkim buduje wspólnotę, której można przekazywać wartości i poznawać wielkość Stworzyciela. Bez wątpienia jedną z ulubionych aktywności sportowych Wojtyły było wędrowanie po górach. „Wobec piękna gór czuję, że On jest. I wtedy zaczynam się modlić” – mówił prof. Bukowiec.
Studenci z duszpasterstwa akademickiego, z którymi pracował ks. Karol Wojtyła, bardzo szybko poznali jego zamiłowanie do sportu i turystyki, w której to ich duchowy przewodnik wielbił Stwórcę w modlitwie. Byli dla siebie ,,Rodzinką”, lub inaczej ,,Środowiskiem”. Wujek, jak wkrótce zaczęli się zwracać do ks. Wojtyły poprzez aktywność fizyczną rozpalał w nich miłość i zachwyt do świata, a w konsekwencji do Stwórcy tego doskonałego i harmonijnego dzieła. Te lekcje na łonie natury, przy ognisku, na kajakach, były najlepszą katechezą, procesem wychowania i kształtowania się młodzieńczych wartości. O historii i dziejach tego szczególnego duszpasterstwa opowiada książka „Zapis drogi”, którą polecał wykładowca. W tej książce, w liście do „Środowiska”, Jan Paweł II tak pisał, dziękując młodym za ten wspólny czas i wzajemne ubogacanie się: „Do tradycji „środowiska” należą różne formy wycieczek i wędrówek pieszych, rowerowych, jakowych, narciarskich. W tej dziedzinie byłem z Wami i muszę dodać, że wiele korzystałem z Waszych inicjatyw, z doświadczeń sportowych i umiejętności. Odnowiłem w sobie moje własne umiejętności turystyczne: nauczyłem się nocować pod namiotem, uczestniczyć w biwakach, a przy tej sposobności poznawać nieznane mi przedtem uroki polskiej ziemi, zarówno na południu, w obszarze górskim, jak też na północy, w rejonie pojezierzy. Nigdy bez Was nie byłbym nawiedził, a przez to umiłował jeszcze bardziej, tylu miejsc, które należą do bogactwa mojej Ojczyzny; nie wchłonąłbym tego całego bogactwa w sposób bardzo prosty, a równocześnie bardzo autentyczny. Do tego była potrzebna właśnie Wasza młodość, Wasze umiejętności, które mi pozwoliły – mnie niewiele starszemu od niektórych wśród Was – na nowo czuć się młodym. Kiedy byłem w Waszym wieku, nie było mi dane doświadczyć tego wszystkiego. Był to czas II wojny światowej i okupacji. Kiedy okupacja się skończyła, nastały wprawdzie czasy stalinowskie, ale okazało się, że młodość jest silniejsza od tych zagrożeń, jakie system niósł w sobie, i że znajduje drogę do prawdziwych wartości, że je odnajduje w kontekście wielkiego dziedzictwa, które jest nie tylko dziedzictwem kultury, ale przed tym jeszcze dziedzictwem Kraju ojczystego i krajobrazu.”
Całość wykładu opatrzona była zdjęciami z wycieczek ks. Karola Wojtyły z ,,Rodzinką”.
Na zakończenie wykładu, dyrektor Jacenty Musiał podkreślił rolę tych dwóch pasji, które w autorytecie świętego Jana Pawła nabierają jeszcze większego znaczenia. Stanisław Młyński, przewodniczący Rady Gminy Limanowa, który jest mieszkańcem Nowego Rybia powiedział, że zaszczytem było gościć tak znanego naukowca w tej miejscowości. Przypomniał, że Jan Paweł II jest wielkim autorytetem dla Polaków. Wójt Limanowej, Jan Skrzekut, zaznaczył, że słuchając wykładu, można było poczuć podniosłą atmosferę wycieczek papieża z młodymi na łonie natury i niejako odpocząć w cieniu tych spotkań.
źródło: GBP w Starej Wsi; oprac. MAG
fot. GBP w Starej Wsi
