Muzeum Regionalne Ziemi Limanowskiej otrzymało dofinansowanie na remont zabytkowej kaplicy dworskiej. To pierwszy etap przedsięwzięcia na które instytucja otrzymała 30 tys. zł z budżetu Urzędu Marszałkowskiego Województwa Małopolskiego w ramach programu „Ochrona Zabytków Województwa Małopolskiego 2025”.
Wysokość dofinansowania to 30 tysięcy złotych, za wykonanie prac remontowych za minimalną kwotę 50 tysięcy złotych
Zabytkowa kaplica dworska w Parku Miejskim jest wpisana jest do Wojewódzkiego Rejestru Zabytków. Został on poświęcony św. Walentemu – pierwszemu patronowi miasta. Kaplicę ufundowano w II połowie XIX wieku przez Antoniego Józefa Marsa i jego żonę Franciszkę z domu Żelechowską, udało się wybudować w 1890 r. Pierwotnie pełniła funkcję mszalną, a trwało to do 1945 r.
W 1970 roku Muzeum Ziemi Limanowskiej PTTK adoptowało ją na Izbę Pamięci Narodowej. W 1989 r. przywrócono jej funkcje sakralne, poddano niefachowym remontom i uzupełniono współczesnym wyposażeniem. Aktualnie kapliczka znajduje się pod opieką Muzeum Regionalnego Ziemi Limanowskiej i pełni funkcję religijną, głównie dla mieszkańców Limanowej. Neogotycka kaplica murowana, z cegły z kamiennym cokołem, zamknięta półkoliście, o absydzie wydzielonej uskokiem. Wejście i okna (biforia) zamknięte łukiem, a podziały ścian są ramowe. Z przodu attyka z krenelażem, natomiast dach jest pięciospadowy pokryty dachówką ceramiczną. Kapliczka jest otoczona: od tyłu murem, z przodu żelaznym kutym ogrodzeniem.
Kaplica wymaga remontu
Dach posiada uszkodzenia fizyczne, wykruszenia, mech, wychodzącą zaprawę z gąsiorków. Dachówka na łączeniu z attyką na zaprawie posiada zbyt dużą ilość cementu. Drewniana więźba uległa korozji i degradacji. Ubytki w elewacji, głównie kamień, zaprawa i gzyms cokołu, naroża, attyka. Warstwy soli na kamieniu, a w metalowej stolarce ubytki kitu. Ściany spękane od wilgoci. Odspojenia na ścianach klinkierowych, attyce, krenelażu i cegłach. Na ścianach zaprawa wypłukana u styku z dachem, zacieki i przebarwienia, zwłaszcza pod gzymsem attyki. Fundament zawilgocony. Ogrodzenie żelazne pokryte jest farbą alkidową, z fundamentem nieprzepuszczającym wody spod fundamentu kapliczki. Kaplica z opaską betonową, bez opaski drenażowej oraz izolacji. Zabytkowe gzymsy wewnątrz są zatarte, zabrudzone straciły pierwotną formę, kolor i estetykę. Spoiwo scalające pigmenty straciło pierwotne właściwości. Zmiany dekoracji, wyposażenia, użytkowanie, które zaniedbało pierwotny charakter wnętrza.
Poprawa stanu technicznego obiektu
Zadanie będzie polegać na wymianie poszycia dachowego wraz z orynnowaniem i drewnianą konstrukcją dachową. Wykonane również mają zostać ważne roboty ziemne związane z izolacją fundamentów, zapobiegnie to dalszej degradacji kaplicy w skutek opadów atmosferycznych i czynników biologicznych.
W ramach kontynuacji tego celu w przyszłych latach planuje się wykonanie izolacji pionowych z drenażem od podłoża, co zapobiegnie zawilgoceniu kaplicy w skutek podciągania wód z gruntu. W późniejszych etapach planuje się także naprawę elewacji zewnętrznej, podłoża z kostki oraz naprawę muru. Na samym końcu zostaną wykonane prace konserwatorskie w wnętrzu kaplicy, które wymagają osuszenia kaplicy w skutek tegorocznego i przyszłorocznego remontu.
Autorami projektu są: Magdalena Urbaniec, Anna Porowska-Witek oraz Andrzej Sądelski.
Projekt budowlany autorstwa inż. arch. Piotra Gary został uzgodniony z Wojewódzkim Urzędem Ochrony Zabytków w Krakowie – Delegaturą w Nowym Sączu oraz uzyskał pozwolenie Starostwa Powiatowego w Limanowej.
Program prac konserwatorskich opracowali: inż. arch. Piotr Gara oraz mgr Józef Stec.
Muzeum Regionalne Ziemi Limanowskiej planuje w przyszłości rozpoczęcie zbiórki na dalszą renowację kapliczki.
Tekst nadesłany przez Muzeum Regionalne Ziemi Limanowskiej
