Międzynarodowy Dzień Książki dla Dzieci został ustanowiony w celu promowania pięknej literatury i grafiki dla młodego czytelnika. Obchodzony jest 2 IV, w dniu urodzin Andersena. Co roku inny kraj jest gospodarzem tego dnia, projektując i rozsyłając plakat z mottem.
W tym roku jest nim Meksyk, plakat projektował Juan Genovius, a autorem motta „Once upon a time, that was a story that the whole word told” jest Francisco Hinojosa.
Z tej okazji postanowiliśmy zapytać mieszkańców jaka jest ich ulubiona książka z dzieciństwa oraz czy czytają młodszym i czy im czytano, kiedy byli mali. Okazuje się, że wcale nie jest u nas tak źle z tym czytelnictwem.
Dawno dawno temu, pewnego dnia, pojawiła się Opowieść.
Dawno dawno temu, pewnego dnia, pojawiła się Opowieść. Składało się na nią wiele różnych historii: o nieposłusznych dziewczynkach i uwodzicielskich wilkach, szklanych pantofelkach i zakochanych książętach, mądrych kotach i małych, ołowianych żołnierzykach, przyjaznych olbrzymach i fabrykach czekolady. Historie te zapełniły świat słowami, obrazami i przedziwnymi postaciami. Bawiły, zachwycały, sprawiały, że świat nabierał wielorakich znaczeń. Przez wieki zwielokrotniły się, powtarzając tysiąc i jeden raz: „Dawno dawno temu, pewnego dnia, pojawiła się Opowieść.”
Kiedy czytamy, opowiadamy lub słuchamy, ćwiczymy naszą wyobraźnię. Któregoś dnia, bez naszej wiedzy, jedna z tych historii wróci do nas, pomagając rozwiązać trudności, jakie napotykamy w życiu.
Czytając, opowiadając lub słuchając, powtarzamy odwieczny rytuał, który odegrał zasadniczą rolę w historii cywilizacji: tworzenie wspólnoty. Dookoła Opowieści jednoczą się kultury i pokolenia, uświadamiając nam, że jesteśmy jednością – Japończycy, Niemcy, Meksykanie, ci, którzy żyli w siedemnastym stuleciu i my, współcześni, czytający w Internecie; dziadkowie, rodzice, dzieci. Historie wypełniają życie każdego z nas w podobny sposób, gdyż, mimo dzielących nas różnic, w głębi duszy wszyscy jesteśmy bohaterami opowieści.
W odróżnieniu od żywych istnień, które się rodzą, rozmnażają i umierają, opowieści są nieśmiertelne. Zwłaszcza te, które należą do tradycji, mogą być wielokrotnie adaptowane, opowiadane na nowo, ubierane w inne słowa. W ten sposób stajemy się ich współautorami.
Dawno dawno temu, był także kraj, pełen mitów, baśni i legend, które przetrwały przez stulecia. Przekazywane z ust do ust wzruszały, zaskakiwały, bawiły i uczyły. Był to też kraj, gdzie niewielu mieszkańców miało dostęp do książek. Ale to właśnie zaczęło się zmieniać. Dzisiaj, opowieści docierają do nawet najbardziej oddalonego zakątka mojego kraju, Meksyku. A znajdując czytelników, spełniają swoją rolę w budowaniu wspólnoty, rodziny, indywidualności, w znajdowaniu szczęścia.
(Źródło: www.ibby.pl)
